Pierwsze wzmianki o Poddębicach
Pierwsze ślady osadnictwa na terenie Poddębic, jak wykazały sondażowe badania archeologiczne, pochodzą z X wieku. W czerwcu 1958 roku odkryto cmentarzysko datowane na wiek XII. Sądząc po odkrytych przedmiotach mieszkała tu ludność średnio zamożna, tzw. dziedzice, czyli wolni dzierżawcy, których powoływano jako pierwszych wojów w razie wojennej potrzeby. Na co dzień zaś trudnili się oni rolnictwem i myślistwem.
Pierwsza wzmianka o Poddębicach pojawiła się w źródłach pisanych w Księgach Sądowych Łęczyckich pod 1388 rokiem, gdzie zostali zapisani bracia Urban Podamsky i Wito de Podambe.
W 1443 roku arcybiskup gnieźnieński Wincenty Kot erygował parafię w Poddębicach. Przy kościele istniała szkółka parafialna. Poddębice do początku XVIII wieku znajdowały się w rękach Grudzińskich, którzy wybudowali kościół i pałac, uchodzące za perły późnego renesansu w Polsce.
Pewne ożywienie i rozwój Poddębic dało się zauważyć w drugiej połowie XVIII stulecia, kiedy stały się własnością rodziny Sanguszków. W 1787 r. Poddębice wraz z okolicznymi wsiami zakupił Ksawery Zakrzewski, którego potomkowie zawiadywali majątkiem do czasów II wojny światowej. Ksawery około 1790 roku założył między innymi stawy rybne i unowocześnił folwark. Same Poddębice balansowały w dalszym ciągu na pograniczu wsi i miasta, a lustratorzy województwa łęczyckiego określali je mianem wsi w 1789 roku.
Poddębice w oczach poetów
Prawdopodobnie pierwszym poetą, który zwrócił uwagę na Poddębice, był Ludwik Szczaniecki (1789-1854), pułkownik wojsk polskich w wojnie 1831 r. Jadąc z zachodniej Wielkopolski na Sejm do Waszawy w 1809 r., prowadził diariusz podróży, w którym tak oto opisał miasto:
Przejechawszy żyzne Neru okolice
Dały nam się ujrzeć sławne Poddębice,
Sławne to jest miasto w szczególnym sposobie,
Iż nie ma ani bruku, ani ulic w sobie.
Nadanie praw miejskich
Prawa miejskie Poddębice uzyskały dzięki staraniom Klemensa Zakrzewskiego w 1822 roku, który sprowadził kolonistów-sukienników, założył manufakturę, a mieszczanom nadał pastwiska. Miasto zaczęło się pomyślnie rozwijać. Nadano tu prawo organizowania ośmiu jarmarków w roku i poniedziałkowych targów. Rozwój miasta oraz miejscowego przemysłu powstrzymały wypadki Powstania Listopadowego oraz gwałtowny rozwój Łodzi.
Powstanie Styczniowe i utrata praw miejskich
W okresie Powstania Styczniowego 1863 r. okolice Poddębic stały się miejscem bitew i potyczek, a w samym mieście oraz pobliskiej Byczynie znajdowały się szpitale polowe. Jedną z form represji popowstaniowych było odebranie praw miejskich. Stało się to w 1870 roku. W 1879 Poddębice strawił wielki pożar. Po nim zaczęto stawiać domy murowane z kamienia wapiennego wydobywanego w pobliżu. Domy z tego materiału budowano w mieście przez blisko sto lat i stanowią one swoistą cechę miasteczka. Niestety, w owym czasie funkcjonowała tylko czteroklasowa szkoła.
Utworzenie Ochotniczej Straży Ogniowej
Ważnym wydarzeniem dla Poddębic było założenie w 1901 roku z inicjatywy Napoleona Zakrzewskiego Ochotniczej Straży Ogniowej. Powstał teatr amatorski, ważny ośrodek krzewienia kultury narodowej w miasteczku. W tymże roku z inicjatywy Karola Spodenkiewicza założono orkiestrę strażacką. W 1906 r. powstało koło Polskiej Macierzy Szkolnej, które otworzyło małą biblioteczkę publiczną.
Okres międzywojenny
Po odzyskaniu niepodległości już 13 listopada 1918 r. urząd pocztowy w Poddębicach wydał własne znaczki pocztowe. Zorganizowano wkrótce siedmioklasową szkołę powszechną. Miejscowa ludność trudniła się rzemiosłem, handlem i rolnictwem. Blisko połowę ludności stanowili Żydzi.
W 1934 roku przywrócono osadzie prawa miejskie. Działał w dalszym ciągu teatr amatorski, jednak brak rodzimej inteligencji i szkoły średniej nie sprzyjał rozwojowi kulturalnemu miasta.
II Wojna Światowa
Po stoczeniu krwawych walk w Balinie, Szarowie i Niewieszu, które zakończono masowymi egzekucjami miejscowej ludności cywilnej wojska niemieckie w dniu 7 września 1939 roku wkroczyły do Poddębic.
Powojenna historia
Pierwszym ważnym wydarzeniem w powojennym życiu miasta było założenie Liceum Ogólnokształcącego w 1945 r. Początkowo mieściło się ono w pałacu, następnie w budynku przy ul. Narutowicza, a od jesieni 1956 r. w nowym budynku przy ul. Mickiewicza. Założono też szkołę zawodową, powstała również Miejska Biblioteka Publiczna. Od 1 stycznia 1956 roku Poddębice stały się siedzibą powiatu. Nastąpił rozwój budownictwa mieszkaniowego, powstały nowe zakłady pracy, zwiększyła się migracja ludności z okolicznych wsi do Poddębic. Zbudowano stadion i dwa kąpieliska (w Poddębicach i w Byczynie), stworzono dogodną bazę lokalową dla opieki zdrowotnej, utworzono Poradnię Wychowawczo-Zawodową (obecnie Poradnia Pedagogiczno-Psychologiczna).
Po kolejnym podziale administracyjnym Polski Poddębice były od 1975 roku siedzibą gminy w województwie sieradzkim. W tym okresie nastąpił dalszy rozwój miasta: powstał Poddębicki Dom Kultury, żłobek, oddano do użytku nowy budynek Urzędu Miejskiego, otwarto Izbę Muzealną, utworzono Jednostkę Państwowej Straży Pożarnej, wybudowano nowoczesną szkołę podstawową i rozpoczęto rozbudowę istniejącego już szpitala przy ul. Mickiewicza. W styczniu 1999 r., po dwudziestu czterech latach przerwy Poddębice znów stały się siedzibą powiatu.